ನಾವು ಭಾಗ್ಯ ಶಾಲಿಗಳು ? ಪುಣ್ಯವಂತರು ಹೌದಾ ?

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
1)1940ರಿಂದ 1990ರ ಮಧ್ಯೆ ಹುಟ್ಟಿದ ಮಂದಿ, ನಾವೇ ಭಾಗ್ಯಶಾಲಿಗಳು. ನಾವು ಅದ್ಭುತವಾದ ಮಂದಿ. ನಮ್ಮ ಬದುಕೇ ಇದಕ್ಕೆ ಜೀವಂತ ಸಾಕ್ಷಿ.
2)ಶಾಲೆಗೆ ಪ್ರಾಣಿಗಳಂತೆ ನಾವು ಹೆಣಭಾರದ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಹೊತ್ತು ಹೋಗಲಿಲ್ಲ.
3)ಆಟ ಆಡುವಾಗ, ಸೈಕಲ್ ಸವಾರಿ ಮಾಡುವಾಗ ನಮಗೆ ಹೆಲ್ಮೆಟ್ ಧರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಧಾವಂತವಿರಲಿಲ್ಲ.
4)ಶಾಲೆ ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ ಮುಸ್ಸಂಜೆಯಾಗುವವರೆಗೂ ನಾವು ಆಟವಾಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ನಮಗೀ ಟಿವಿ, ಕಂಪ್ಯೂಟರುಗಳ ಗೊಡವೆಯಿರಲಿಲ್ಲ.
5)ನಮ್ಮ ನಿಜವಾದ ಗೆಳೆಯರೊಂದಿಗಷ್ಟೇ ನಾವು ಆಡಿದೆವು, ಕುಣಿದಾಡಿದೆವು, ಜಗಳಾಡಿದೆವು, ಮಾತಾಡಿದೆವು. ನಾವು ಮೊಕ ಮೋರೆ ನೋಡದ, ಎದುರುಬದುರು ಭೇಟಿಯಾಗದ ಆನ್‌ಲೈನ್ ಗೆಳೆಯರೊಂದಿಗಲ್ಲ.
6)ಬಾಯಾರಿಕೆಯಾದಾಗ ಧಾರಾಳವಾಗಿ ನಲ್ಲಿ ನೀರನ್ನೋ, ಹಳ್ಳದ ನೀರನ್ನೋ, ಕೆರೆಬಾವಿಗಳ ನೀರನ್ನೋ ಕುಡಿದೆವು. ಬಾಟಲ್ ನೀರಿಗಾಗಿ ಹುಡುಕಾಡಲಿಲ್ಲ.
7)ಒಂದೇ ಹಣ್ಣನ್ನು ನಾಲ್ಕು ಮಂದಿ ಕಚ್ಚಿ ತಿಂದಾಗಲೂ, ಒಂದೇ ಗ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕು ಮಂದಿ ಕಚ್ಚಿ ಕುಡಿದಾಗಲೂ ನಮಗೆ ರೋಗ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಆ ಭೀತಿಯೂ ಇರಲಿಲ್ಲ.
8)ತಟ್ಟೆ ತುಂಬಾ ಸಿಹಿತಿಂಡಿಗಳನ್ನು ತಿಂದರೂ, ಧಂಡಿಧಂಡಿ ಅನ್ನ ಉಂಡರೂ ನಮ್ಮ ‘ತೂಕ’ ಹೆಚ್ಚಾಗಲಿಲ್ಲ.
9)ಬರಿಗಾಲಲ್ಲೇ ಊರು ಸುತ್ತಿದರೂ ನಮ್ಮ ಪಾದಗಳಿಗೆ ಏನೂ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಕ್ರಿಮಿಕೀಟಗಳು ಹತ್ತಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ.
10ವಿಟಮಿನ್ನು, ಪ್ರೊಟೀನು, ಕಬ್ಬಿಣ, ಕ್ಯಾಲ್ಸಿಯಂ, ಸೋಡಿಯಂ, ಪೊಟ್ಯಾಸಿಯಂ, ಮಣ್ಣುಮಸಿ ಮಣ್ಣಾಂಗಟ್ಟಿ ಅಂತ ನಾವು ಮಾತ್ರೆ ನುಂಗಲಿಲ್ಲ. ಸಿರಪ್ಪು ಕುಡಿಯಲಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ನಾವು ಆರೋಗ್ಯವಾಗೇ ಇದ್ದೆವು.
10)ನಮ್ಮ ಆಟಿಕೆಗಳನ್ನು ನಾವೇ ತಯಾರು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಆಡಿದವರು ನಾವು. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ನಮ್ಮಪ್ಪ, ಅಮ್ಮ, ಆಂಟಿ ಅಂಕಲ್ಲುಗಳು ಸಾವಿರಾರು ರೂಪಾಯಿ ಸುರಿಯಲಿಲ್ಲ.
11)ನಮ್ಮ ಅಪ್ಪ, ಅಮ್ಮ ಅಸಹ್ಯ ಹುಟ್ಟಿಸುವಷ್ಟು ಶ್ರೀಮಂತರಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರು ಹಣ ಮತ್ತು ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸುವುದಕ್ಕಾಗೇ ಬದುಕಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರು ಈ ಭೋಗವಸ್ತುಗಳಿಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚಾದ ‘ಪ್ರೀತಿ’ ಕೊಟ್ಟರು.
12)ನಮ್ಮ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ನಾವು ಮೊಬೈಲ್ ಫೋನುಗಳನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸಲಿಲ್ಲ. ಆ ಸಂಕೇತಗಳನ್ನೂ ಬಳಸಲಿಲ್ಲ.
13)ಯಾರೋ ಬರೆದದ್ದನ್ನು ನಾವು ಫಾರ್ವರ್ಡ್ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ನಾವೇ ಬರೆದೆವು. ನೇರವಾಗಿ ಹೇಳಿದೆವು.
14)ನಮ್ಮ ಬಳಿ ಸೆಲ್ಫೋನ್, ಡಿವಿಡಿ, ಪೆನ್‌ಡ್ರೈವ್, ಪ್ಲೇಸ್ಟೇಷನ್, ವಿಡಿಯೋ ಗೇಮ್, ಲ್ಯಾಪ್‌ಟಾಪ್, ಇಂಟರ್‌ನೆಟ್‌ಗಳಿರಲಿಲ್ಲ; ಗೆಳೆಯರಿದ್ದರು.
15)ನಮ್ಮ ನೆಂಟರಿಷ್ಟರ ಮನೆಗೆ, ಅಜ್ಜಿ ಮನೆಗೆ ನಮಗೆ ಬೇಕುಬೇಕಾದಾಗಲೆಲ್ಲಾ ಹೋಗಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಕಾಲ್ ಮಾಡಿ ಪರ್ಮಿಷನ್ ಕೇಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.
16)ನಮಗೆ ನೆಂಟರಿಷ್ಟರಿದ್ದರು, ಹಿತೈಷಿಗಳಿದ್ದರು. ಇನ್ಷೂರೆನ್ಸ್ ಇಲ್ಲದೆಯೂ ನಾವು ಬದುಕಬಹುದಿತ್ತು.
17)ನಮ್ಮ ಫೋಟೋಗಳು ಬರೀ ಬ್ಲ್ಯಾಕ್ ಆಂಡ್ ವೈಟ್ ಇರಬಹುದು; ನಮ್ಮ ನೆನಪುಗಳು ವರ್ಣರಂಜಿತವಾಗಿವೆ.
18)ನಮ್ಮಪ್ಪ, ಅಮ್ಮನಿಗಿಂತ ನಾವೇ ತಿಳಿದವರೆನ್ನುವ ಭಾವ ನಮಗೆಂದೂ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು ನಮಗಿಂತ ಬುದ್ಧಿವಂತರೆಂದು ಹೆಮ್ಮೆಪಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ.
ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ನಾವು ಭಾಗ್ಯಶಾಲಿಗಳು, ಪುಣ್ಯವಂತರು. ಹೌದಾ?