ಕ್ರಿಕೇಟ್ ಹುಚ್ಚು

ಕ್ರಿಕೇಟ್ ಹುಚ್ಚು ತಲೆಯನ್ನು ಹೊಕ್ಕ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಕನಸುಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಕ್ರಿಕೇಟ್ ಮಾತ್ರವಾಗಿತ್ತು.

ಐದು ರೂಪಾಯಿಯ ನೀಲಿ ಕಲರಿನ ರಬ್ಬರ್ ಬಾಲ್.

ಮರದ ಅಲಗೆಯಿಂದ ಸ್ವತಃ ನಿರ್ಮಿಸಿದ ಬ್ಯಾಟ್. ಅದಕ್ಕೆ ಸ್ಕೇಚ್ ಪೆನ್ನ್'ನಿಂದ ಬರೆದ ಮೂರಕ್ಷರ - MRF.

ಆಟಗಾರನ ಸಾಮರ್ಥ್ಯಕ್ಕೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಬರೆದ ಹೋಸಾ, ಹೋಸಾ ಕ್ರಿಕೇಟ್ ನಿಯಮಗಳು.

ಅಲ್ಲಿ LBW ಗೆ ಯಾವುದೇ ಸ್ಥಾನವಿರಲಿಲ್ಲ.. ಸಿಕ್ಸರ್'ಗಳು ನಿಯಂತ್ರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದವು...

ಮೊದಲು ಬ್ಯಾಟ್ ಮಾಡಿದವನಿಗೆ ಮೊದಲು ಬಾಲ್ ಎಸೆಯುವ ಅವಕಾಶವಿರಲಿಲ್ಲ.

ಬಲಗೈ ದಾಂಡಿಗರಾಗಿ ರೆಡಿ ಮಾಡಿದ ಫಿಚ್'ಗಳಲ್ಲಿ ಬ್ಯಾಟ್ ಬೀಸಲು ಪರದಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಒಬ್ಬ ಎಡಗೈ ದಾಂಡಿಗ ಎಲ್ಲಾ ಟೀಮಿನಲ್ಲಿಯೂ ಇದ್ದ.

ತೆಂಗಿನ ತೋಟದತ್ತವೂ, ಗೋಡೆಗಳ ಆಚೆಗೂ ದಾಟದೆ ಅವನು ಗಳಿಸಿದ ಬೌಂಡರಿಗಳಾಗಿತ್ತು ಬ್ಯಾಟಿಂಗ್ ಶೈಲಿ.

ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಇರುತ್ತಿದ್ದರು. ಒಬ್ಬ ಸೆಲ್ಪಿಸ್ಟ್ ಮತ್ತು ಒಬ್ಬ ಜಗಳಗಂಟಿ..

ಔಟ್ ಆದರೂ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳು ತಯಾರಾಗದ ಒಬ್ಬ.

ಎಲ್ಲಾ ಓವರಿನಲ್ಲಿಯೂ ಒಂದು ಬಾಲ್ ಕಮ್ಮಿ ಎಸೆದು ಕೂಡ ಅದಕ್ಕಾಗಿ ತರ್ಕಿಸುವ ಒಬ್ಬ.

ಸ್ವಂತ ಟೀಮಿನ ಕ್ಯಾಚ್ ಬೇಕಂತಲೇ ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದ ಒಬ್ಬ ವಿಕೇಟ್ ಕೀಪರ್.

ಅದು ಬ್ಯಾಟನ್ನು ಮುತ್ತಲಿಲ್ಲವೆಂದು ಸುಮ್ಮನೆ ಬ್ಯಾಟಿನ ಹಿಡಿಯನ್ನು ಅಲ್ಲಾಡಿಸಿ ಶಬ್ದವನ್ನು ಕೇಳಿಸುವ ಬ್ಯಾಟ್ಸ್'ಮ್ಯಾನ್..

ಇವನು ಹೇಗಾದರೂ ಒಮ್ಮೆ ಔಟಾದರೆ ಸಾಕೆಂದು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುವವನೊಬ್ಬನು..

ಲಾಸ್ಟ್ ಬಾಲಲ್ಲಿ ಸಿಂಗಲ್ ರನ್ ತೆಗೆದರೆ ನಾನು ಓಡಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾ ಬ್ಯಾಟಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಿವ Non striker ..

ಕ್ಯಾಮರಗಳು ಸೆರೆ ಹಿಡಿಯದೆ ಹೋದ ಅದ್ಬುತ್ತವಾದ ಪೀಲ್ಡಿಂಗ್'ಗಳು..

ಡೈವಿಂಗ್ ಕ್ಯಾಚುಗಳು..

ತರ್ಕಗಳು ಹಲವು ರನ್ನ್ ಔಟುಗಳ ಕುರಿತಾಗಿತ್ತು..

ಸಂಶಯಾಸ್ಪದವಾದ ಔಟುಗಳನ್ನು ಒಮ್ಮೆಯು ಸಮ್ಮತ್ತಿಸಿದ ಚರಿತ್ರೆಯಿಲ್ಲ!

ತರ್ಕಿಸುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಟೀಮಿನ 'ಸತ್ಯಸಂಧನು' ಬೆರಳೆತ್ತಿ ಔಟೆಂದು ಹೇಳಿದರೆ ಮತ್ತೆ ಕ್ರೀಸ್ ಬಿಡದೆ ಬೇರೆ ಮಾರ್ಗವಿರಲಿಲ್ಲ..

ಮಳೆ ಬಂದು ನೆನೆದ ಪಿಚ್ಚನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸಲು ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಆತ್ಮಾರ್ಥತೆಯನ್ನು ಬೇರೆ ಯಾವ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿಯೂ ತೋರಿಸಲಿಲ್ಲ.

ಬ್ಯಾಟಿಂಗ್ ಮುಗಿಸಿ ಅಂಗಡಿಯತ್ತ ಹೋಗಲಿಕ್ಕಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿ ಪೀಲ್ಡಿಂಗ್ ಮಾಡದೆ ನುನುಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ಬಿರುದುದಾರಿಗಳೂ ಇದ್ದರು.

ಹೊಡೆದ ಬಾಲುಗಳು ಚಿಂದಿ ಉಡಾಯಿಸಿದ ಕಿಟಕಿಗಳು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಮರುದಿನದ ಆಟಗಳನ್ನು ನಷ್ಟಪಡಿಸಿದ್ದಿದೆ.

ಬಾಲ್ ಕಂಪೌಂಡಿನ ಎತ್ತರದಲ್ಲಿ ಹಾರುವಾಗ ಮೈದಾನ ಖಾಲಿಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು.

ಹಲವರು ಓಡಿ ಮನೆಯನ್ನು ತಲುಪಿಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು.

ಬೌಂಡರಿ ಲೈನಲ್ಲಿ ಕ್ಯಾಚ್ ಹಿಡಿದು ಮುಂದೆ ಬಂದು ಪ್ರೀಝಾಗಿ ನಿಂತು ತೋರಿಸುತ್ತಿದ್ದೆವು.

ಯಾರದ್ದೋ ಕಾಲು ತಾಗಿದ ಪಾದದ ಗುರುತನ್ನು ತೋರಿಸಿ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರು ಸಿಕ್ಸರ್ ಎಂದು ಘೋಷಿಸುತ್ತಿದ್ದರು..

ಇದೆಲ್ಲವೂ ಆ ದಿನದ ಎಂದಿನ ಆಟಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವೊಂದು ಮಾತ್ರ.

ಬಿಸಿಲು, ಮಳೆಯನ್ನು ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ ಅವೇಶ ತುಂಬಿದ ಹೋರಾಟಗಳಿಗೆ ಕೆಲವು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ  ವಿದಾಯವನ್ನು ಕೊರುತ್ತಿದ್ದದ್ದು ಪೊದೆಗಳಲ್ಲಿಯೂ, ಕಂಪೌಂಡುಗಳೆಡೆಯಲ್ಲಿಯೂ ಅವಿತು ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ಚೆಂಡುಗಳಾಗಿತ್ತು.

ಅದೂ ನಾವು ಉತ್ತಮ ಫಾರ್ಮಿಗೆ ಬರುವಾಗ..

ಬಾಲ್ಯ ಅದು ನೆಷ್ಟಾಲಜಿಯ ಪರ್ಯಾಯವಾಗಿದೆ.

ನೆನಪುಗಳಲ್ಲಿ ಹಚ್ಚಹಸಿರಾಗಿ ನಿಂತ ಮೈದಾನಗಳಲ್ಲಿ ಹಲವು ಇವತ್ತು ನಾಮವಶೇಷವಾಗಿದೆ.

ಕಟ್ಟಡಗಳು ಮಣ್ಣಿನ ಮೇಲೇರಿದಾಗ ಆ ಸ್ಮಾರಕಗಳು ಬರೀ ನೆನಪುಗಳು ಮಾತ್ರವಾಯಿತು.

ಆದರೆ, ನೆನಪುಗಳಿಗೆ ಮರಣವಿಲ್ಲವಲ್ಲ...

ಅದೆಂಥ ಸುಡುಬಿಸಿಲು ಬಂದರೂ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಇವುಗಳು ತಂಪಾಗಿ ಹಚ್ಚಳಿಯದೆ ನಿಲ್ಲುತ್ತದೆ.

ನನ್ನೆಲ್ಲಾ ಕ್ರಿಕೇಟ್ ಪ್ರೀಯ ಸ್ನೇಹಿತರಿಗೂ ಸಮರ್ಪಣೆ...